"Jesoa Kristy"

Jesoa Kristy: I Davida Mpanjaka, izay mpiandry ondry teo aloha, dia manomboka ity Salamo ity amin’ny hoe: “Jehovah no Mpiandry ahy,” avy hatrany dia mametraka ny tenany ho toy ny ondry eo ambany fiahian’i Jesoa Kristy (izay ilay Tompon’ny Testamenta Taloha ihany—jereo ny Jaona 1. : 1-3, 14 sy Heb. 1:2). Io fanoharana momba an’i Kristy amin’ny maha-mpiandry ondry azy sy ny olom-boafidiny ho ondry io dia hamafisina ao amin’ny soratra masina maromaro, indrindra ao amin’ny Jaona 10, Jaona 21:15-17 ary Hebreo 13:20. Ny mpiandry ondry no mpamatsy sy mpiaro ny ondriny. Tsy manan-kery ny ondry raha tsy misy azy. Toy izany koa, ny fisian’ny olombelona dia fiainana feno fahotana sy ara-nofo tsy misy an’Andriamanitra eo amin’ny fiainantsika (Jaona 5:30; Rom. 8:6-11). scr ny teniny hoe “Tsy hanan-java-mahory aho”, dia nasehon’i Davida eto fa amin’ny maha-ondry eo ambany fiahian’i Kristy azy, dia natoky izy fa tsy hanan-java-mahory izy. Izany fihetseham-po izany dia miverimberina ao amin’ny Salamo 34:9-10, ary manondro mazava ny fahatakaran’i Davida ny amin’ny fametrahana an’Andriamanitra sy ny lalan’Andriamanitra ho loha laharana eo amin’ny fiainany (jereo ny Matio 6:25-34). Nanohy nanoratra izy hoe: “Mampandry ahy amin’ny ahi-maitso Izy; mitondra ahy eo amoron’ny rano mangina Izy. Na ny “kijana maitso” na ny “rano mangina” dia samy manondro ny tondra-drano feno fitahiana, izay mampiseho bebe kokoa ny soa azo avy amin’ny fiainana tarihin’Andriamanitra. Hoy ny Salamo 23:3: “Mamelombelona ny fanahiko Izy”. Takatr’i Davida fa mpanota izy, nefa koa efa nanavotra azy i Kristy ary mbola hamerina azy amin’ny laoniny amin’ny fibebahana. Ny Salamo 51 dia ohatra tsara mampiseho ny fahatakaran’i Davida ny fibebahana sy ny famelan-keloka. Avy amin’ny zavatra niainany manokana, dia fantatr’i Davida fa indraindray ny mpiandry ondry dia tsy maintsy mitarika ny ondriny amin’ny tany mamitaka, ka noho izany dia nanoratra izy (tahaka ny ondry): “Eny, na dia mandeha mamaky ny lohasaha aloky ny fahafatesana aza aho, dia tsy hatahotra ny loza aho; fa Hianao no amiko; Ny tsorakazonao sy ny tehinao ireny no mampahery ahy. Ary indray, i Davida dia nanana fahatokiana sy fahatokiana tanteraka an’Andriamanitra sy ny lalany — tsy natahotra izy, na dia tao amin’ny “aloky ny fahafatesana aza”. Ny tsorakazo sy ny tehina dia fitaovan’ny mpiandry ondry, ary ampiasaina hitari-dalana sy hanitsiana ny lalan’ny ondry — mitovy amin’ny fomba tsy maintsy itarihan’Andriamanitra matetika sy hanitsiana ny lalantsika indraindray. Nampahery an’i Davida izany. Asehon’i Paoly ao amin’ny 2 Timoty 1:7 fa avy amin’Andriamanitra ihany io toe-tsaina io: “Fa tsy nomen’Andriamanitra fanahy osa isika; fa ny hery sy ny fitiavana ary ny fahononan-tena. Na dia teo anivon’ny fahavalo aza, dia natoky tanteraka i Davida: Manamboatra latabatra eo anatrehako eo anatrehan'ny fahavaloko Hianao; Manosotra diloilo ny lohako Hianao; tapitra ny kapoakako. Takany ny fampanantenana fitahiana sy fiarovana ( Efes. 3:20; Lioka 11:9-13 ; ampitahao amin’ny Jakoba 4:1-3 ). Ho famaranana, dia fantatr’i Davida fa raha mbola manaraka an’i Kristy izy, dia “... fahasoavana sy famindram-po no hanaraka ahy amin’ny andro rehetra hiainako”. Tsy andriny ny hanjaka (indray amin’ny maha-Mpanjakan’ny Isiraely azy; jereo Ezek. 34:23–24) ao amin’ny fanjakan’Andriamanitra: "Ary hitoetra ao an-tranon'i Jehovah mandrakizay aho."